Oni su nova srpska poslovna elita: Imaju najmanje 140 firmi i obrću milijarde

Oni su nova srpska poslovna elita. O njima redovno izvještavaju mediji. Njih 11 u svom vlasništvu, posredno ili neposredno, imaju najmanje 140 preduzeća registrovanih u Srbiji i inostranstvu.

Njihov poslovni uspjeh je bilježio stalan rast, a najveći dio ostvarenih prihoda duguju čvrstim vezama sa aktuelnim vlastima i zahvaljujući poslovima koje zbog tih veza dobijaju od države i njenih preduzeća.

Njihove kompanije su izvođači ili podizvođači u poslovima izgradnje velikih putnih pravaca, glavni neimari u poslovima rekonstrukcije ili izgradnje škola, bolnica, domova zdravlja, vrtića, sportskih hala, stadiona… Nije im stran ni finansijski sektor (banke i osiguranje), a dobar dio firmi registrovan je za konsultantske usluge.

Kompanije kojima upravljaju raspolažu stalnom imovinom (najčešće nekretnine i oprema) vrijednom 1,1 milijardu eura. Kada se tome doda i obrtna imovina u vrijednosti od 768 milion eura, koju najčešće čine zalihe, kratkoročna potraživanja i likvidna sredstva i koju je moguće naplatiti u slučaju potrebe, zapravo „leže“ na imovini vrijednoj gotovo 2 milijarde eura.

S druge strane, ni zaduživanje im nije strano tako trenutno duguju 1,45 milijardi eura (nešto više od 800 miliona dugoročnih obaveza i skoro 620 miliona kratkoročnih).

Kada se podvuče crta, oni su uspješni.

Samo u posljednje tri godine ostvarili su prihode veće od 3 milijarde eura.

I svi sem jednog su profitabilni, a u posljednje tri godine njihova neto dobit premašila je 215 miliona eura.

Ipak, nisu šampioni biznisa. Kada se ukupan profit stavi u odnos sa prihodima dolazimo do podatka da je prosječna profitna marža ove grupe 6,8%. U biznis svijetu profitna marža od 10% predstavlja zdravu maržu dok se sve ono što je bliže 5% smatra niskim.

To sugeriše da uprkos svemu, nisu razvili poslovne i upravljačke sposobnosti ravne poznatijim imenima iz korporativnog svijeta, bilo da je riječ o multinacionalnim kompanijama ili domaćim uspješnim kompanijama.

Barem 30 odsto njihovih firmi osnovano je u posljednje četiri godine, a nije ni mali broj onih koji spadaju u mikro privredna društva i imaju tek jednog ili dva zaposlena.

U nastavku je dat pregled njihovih poslovnih rezultata iz finansijskih izvještaja kompanija za koje smo utvrdili da u njima imaju vlasništvo i koje su u obavezi da finansijske izveštaje podnesu u Srbiji (podaci za ukupne prihode i dobit dati su u svim tabelama zbirno za posljednje tri godine):

Nenad Kovač, Koefik

Beogradska firma Koefik u vlasništvu Nenada Kovača, poznatijeg kao Neša Roming u svom sastavu ima pomenuto matično i još 42 zavisna preduzeća (19 je registrovano u inostranstvu), što je smanjenje za devet u odnosu na prethodnu godinu. Bez obzira na ovo smanjenje, Kovačeva poslovna imperija je i dalje među najvećim ekonomskim cjelinama u Srbiji, prema podacima koje saopštava Agencija za privredne registre.

Kovač je svoj nadimak stekao zahvaljujući nazivu svoje prve firme Roming koju je osnovao još 2000. godine, a bavila se prodajom mobilnih telefona, dok je danas sa tim prefiksom barem 10-ak njegovih preduzeća, što u zemlji, što u inostranstvu.

Ovaj biznismen javnosti je postao poznat nakon saznanja da on stoji iza firme koja je bila dio konzorcijuma kojem je Grad Beograd 2010. prepustio posao naplate karata javnog gradskog prevoza, poznatiji kao sistem Bus plus. Kovač je nešto kasnije izašao iz tog posla, ali je u posljednjoj deceniji izuzev Roming elektroniksa, kao jedne od svojih najvažnijih firmi, postao vlasnik i Tehnomanije u čijem sastavu su i Win Win, prodavnice tehničke opreme.

Osim toga, zajedno sa Nikolom Petrovićem, nekadašnjim direktorom javnog preduzeća Elektromreže Srbije, Nenad Kovač je imao suvlasništvo u firmama koje su se bavile izgradnjom mini hidroelektrana. Primjer su firme Mini Hydro Investment i Eco energo group koje su i danas u većinskom vlasništvu Petrovićeve EL&MI grupe. Petrović je jedno vrijeme bio i direktor, odnosno zakonski zastupnik nekih od Kovačevih firmi, a Kovač ga je predstavljao mladim i perspektivnim biznismenom.

U sastavu Kovačevog poslovnog carstva bila i Elektromontaža Kraljevo koju je prije nekoliko godina kupila firma Energotehnika Južna Bačka, iza koje stoji preduzeće Maneks biznismena Dragoljuba Zbiljića.

Kovač je jedini iz ove grupe kojem, barem izraženo u ciframa iz finansijskih izvještaja, trenutno ide najlošije jer je jedini u prethodne tri godine kumulativno zabilježio gubitak, ukupno 1,1 milijardu dinara. Zapravo, gotovo sve njegove firme su profitabilne, ali to poništava veliki minus koji bilježi najznačajnija kompanija u njegovom posjedu – Tehnomanija, koja je prošle godine imala neto gubitak gotovo tri milijardi dinara.

Prema podacima iz finansijskih izveštaja, četiri se kompanije najviše ističu u Kovačevom konglomeratu. Najveća je pomenuta Tehnomanija, a po prihodima i imovini odskaču i Enetel solutions, Roaming Networks i Roaming Electronics.

Kovač ima najrazgranatiju mrežu biznisa u inostranstvu sa firmama u Sloveniji, Crnoj Gori, BiH, Sjevernoj Makedoniji, Hrvatskoj, Bugarskoj. Kipru, SAD, Austriji, Nemačkoj, Danskoj, Norveškoj i Velikoj Britaniji.

Dragoljub Zbiljić, Maneks (Južna Bačka)

Kompanija Južna Bačka nosilac je posla ispumpavanja vode iz kopa Tamnava Zapadno polje, nakon poplava 2014. Pored ova dva bivša društvena preduzeća, Maneks u svom sastavu ima još desetak firmi, registrovanih i u Srbiji i u zemljama regiona.

Tri su najznačajnija preduzeća u Zbiljićevom biznisu, prema prihodima koje ostvaruju – Energotehnika sa 36,5 milijardi dinara, Elektromontaža sa 16,4 milijardi i Maneks sa gotovo 8,5 milijardi dinara (u posljednje tri godine) – a izdvajaju se i po vrijednosti imovine kojom raspolažu. Kada je riječ o profitu, prošle godine su najbolji rezultat imali Maneks (2,85 milijardi dinara) i Energotehnika – Južna Bačka (2,64 milijardi). Tri manje firme su u minusu, a jednu od njih (Maneks investments) osnovao je tek prošle godine.

Zbiljić biznise ima i u BiH, Crnoj Gori, Njemačkoj i Mađarskoj.

Inače je predsednik Fudbalskog kluba Vojvodina.

Nikola Petrović, EL&MI grupa

Nekadašnji generalni direktor javnog preduzeća Elektromreža Srbije i kum aktuelnog predsjednika Srbije, Nikola Petrović, prema dostupnim podacima u svom 100 odstotnom vlasništvu ima firmu EL&MI grupa koja je, kao i većina ostalih preduzeća u kojima Petrović ima suvlasništvo, direktno kao fizičko lice ili preko pomenutog preduzeća, registrovana za proizvodnju električne energije.

Inače, firma EL&MI grupa postoji pod ovim imenom tek od maja prošle godine pošto je Petrović staru dotadašnju firmu Eko vlasina preimenovao.

Izuzev nje, Nikola Petrović, čije firme su poznate po izgradnji mini hidroelektrana, posjeduje polovinu udjela u firmama Crni vrh power, Starenergy Kragujevac, Brebex i Jasikovo, od koji su posljednje dvije osnovane krajem 2021, odnosno 2022. godine.

Takođe, njegova EL&MI grupa suvlasnik je, uglavnom većinski, u firmama Green balancing group, Mini hydro investment, Eco energy group, ali i jedini vlasnik u aviokompaniji Star fly wings. Većina Petrovićevih firmi spada u malo privredno društvo, jer broj zaposlenih u njima uglavnom ne prelazi pet.

Nikola Petrović za sebe voli da kaže da „nije političar i funkcioner vladajuće stranke“, ali jeste u kumovskim i prijateljskim vezama sa aktuelnim predsjednikom Srbije. Kao direktor javnog preduzeća Elektromreže, Petrović se 2015. godine našao u središtu afere sa kompanijom za razvoj vjetroparkova Kontinental vind pošto je u javnosti pušten snimak razgovora političara DS-a Bojana Pajtića i suvlasnice vjetroparka Lidije Udovički koja ga je optužila da je tražio od ovog preduzeća mito od dva miliona eura kako bi pomenutu kompaniju priključio na mrežu EMS-a.

Ostaće zapamćeno kako su se Petrović i tadašnja direktorka Kontinental vinda Ana Brnabić javnosti obratili iz Vlade Srbije, iako nijedno ni drugo nisu radili u Vladi. Petrović je zbog ove optužbe, kako je kasnije saopšteno, prošao i poligrafsko ispitivanje tokom kojeg je utvrđeno da Lidija Udovički nije govorila istinu.

Posmatrano prema imovini, u Petrovićevom biznisu odskače firma Mini hydro investments. Prema prihodima, dosta je ujednačenija situacija. U posljednje tri godine, najviše je prihodovao Star fly wings (968 miliona dinara), Green balancing group (718 miliona) i Eco energy group (677 miliona), koji je i najprofitabilnija firma u sistemu sa 278 miliona dinara profita u posljednje tri godine.

Ivan Bošnjak i Stojan Vujko, Milenijum tim

Milenijum tim, jedna od dve kompanije u vlasništvu Ivana Bošnjaka i Stojana Vujka, u svom sastavu ima još 13 povezanih preduzeća među kojima i Istraživačko-razvojni institut Goša i Institut vodoprivrede Jaroslav Černi koje je kupio od države. Na lokaciji „Goše“ u beogradskom naselju Zvezdara u toku je izgradnja stambeno-poslovnog kompleksa, dok je zbog privatizacije drugog instituta reagovao Savjet za borbu protiv korupcije zahtijevajući da ta prodaja bude poništena, jer je, kako tvrde, suprotna opštem interesu i protivzakonita.

Kompanija Milenijum tim učestvovala je prethodnih godina u izgradnji velikog broja infrastrukturnih i državnih projekata, od Beograda na vodi, gasifikacije u gradovima širom Srbije koju je sprovodilo javno preduzeće Srbijagas, izgradnji stanova za vojsku i policiju, a kako je najavljeno učestvovaće u izgradnji objekata za potrebe EKSPO 2027.

Takođe, Milenijum tim je biran za podizvođača radova na nekoliko putnih pravaca koji se grade u Srbiji, a koje kao glavni izvođač radi neka od kineskih državnih kompanija.

Prema računici istraživačke mreže Krik samo tokom prošle godine firme iza kojih stoje Bošnjak i Vujko sklopile su sa državom 17 poslova u vrijednosti od 12 miliona eura.

Pored Milenijum tima dvojica biznismena imaju većinski udio (ukupno 60 odsto udjela) i u firmi KBV Datacom, registrovanoj za izgradnju telekomunikacione infrastrukture kojoj je, država preko svojih preduzeća, takođe, povjeravala različite poslove posljednjih godina.

Milenijum tim ubjedljivo je najznačajnija firma u biznisu dvojice partnera. Upravlja imovinom vrednijom od 30 milijardi dinara, u posljednje tri godine imala je prihode od gotovo 38 milijardi dinara i u istom periodu zaradila više od 2,5 milijarde dinara.

Sa prihodima od 6,9 milijardi dinara u protekle tri godine na drugom mestu je firma Roberts Millennium (u istom periodu u gubitku od ukupno 2,4 milijardi dinara).

Dobar dodatak ovom konglomeratu donijeće akvizicija Instituta Jaroslav Černi koji je u protekle tri godine ostvario prihode od 3,87 milijardi dinara i posluje pozitivno – dobitak od 194 miliona dinara u prethodne tri godine.

Stojan Vujko, predsjednik je Sportskog društva Crvena Zvezda.

Ostoja Mijailović, OMR grupa

Ostoja Mijailović vlasnik je OMR grupe, u okviru koje posluje najmanje 15 domaćih pravnih lica, kao i nekoliko firmi registrovanih u zemljama bivše SFRJ. Iako se na sajtu pomenute kompanije pominje da je ona organizovana u formi holdinga, pravno lice pod nazivom OMR grupa nemoguće je naći u registru privrednih društava koje vodi Agencija za privredne registre.

Umjesto toga, najveći dio Mijailovićevih firmi posluje u okviru njegovog najvećeg preduzeća, British motors grupe, uvoznika Jaguar i Land Rover automobila. British motors grupa osim matičnog preduzeća u svom sastavu ima i druge Mijailovićeve raznorodne biznise, od prodaje i iznajmljivanja automobila do prodaje osiguranja.

Primjera radi, Mijailović kao fizičko lice ili pak neko od njegovih preduzeća posjeduje osiguravajuću kuću Globos osiguranje, nekoliko firmi koje se bave prodajom i lizingom automobila, pa i luksuznih jahti, kao i firmu Lux invest international u kojoj njegova firma Obliquatum dijeli suvlasništvo sa firmom W.D. Concord west Željka Drčelića.

Mijailović u svom vlasništvu ima i Led Pay d.o.o. koja se vodi kao hibridna platnobilansna institucija kojoj je Narodna banka 2021. godine izdala dozvolu za rad.

Iste godine Ostoja Mijailović osnovao je i Ardent grupu, mikro preduzeće koje se bavi pružanjem konsultantskih usluga. Inače, barem trećina njegovih firmi registrovana je u posljednje tri godine.

Ostoja Mijailović svoj biznis započeo je iz limarsko-farbarske radionice koju je osnovao prije 24 godine u rodnom Čačku. Član je vladajuće Srpske napredne stranke, bio je kandidat za poslanika na listi SNS-a „Aleksandar Vučić – Srbija pobeđuje“ na parlamentarnim izborima 2016. godine.

British Motors je i posmatrano kroz brojke najznačajniji biznis Mijailovića, sa prihodima u posljednje tri godine od osam milijardi dinara, slijede AKS fleet sa 4,2 milijarde dinara i Bavaria Team sa dvije milijarde. U pogledu profita u istom periodu, prednjači Globos osiguranje sa 709 miliona i British motors sa 613 miliona.

Mijailović je predsjednik košarkaškog kluba Partizan.

Zvonko Veselinović, Inkop

Kompanija Inkop pripadala je donedavno braći Veselinović, Zvonku i Žarku, kao i Milanu Radoičiću, kontroverznom biznismenu sa sjevera Kosova koji je neposredno prije priznanja da je organizovao napad u Banjskoj, svoj udio preopustio dvojici braće.

Pomenuta građevinska firma sa sjedištem u Ćupriji, prema uvidima u finansijske izveštaje, bilježi u posljednjih pet godina višestruki rast prihoda i profita, a bavi se, prije svega, izvođenjem građevinskih radova.

Riječ je uglavnom o poslovima izgradnje infrastrukturnih objekata. U svom sastavu Inkop ima Betonjerku, firmu Dolly Bel, kao i preduzeće Novi Pazar put, dok u sastavu firme Dolly Bel posluje hotel Grey na Kopaoniku, kao i restoran Dolly Bel na ovoj planini.

Inkop je učestvovao kao podizvođač kineskih državnih kompanija CCCC i Šandong u izgradnji dionica i putnih pravaca Preljina – Požega na Koridoru 11, zatim saobraćajnica Iverak – Lajkovac i Požarevac – Golubac.

Na sjeveru Kosova Zvonko Veselinović poznat je kao jedan od „vođa čuvara mosta“, odnosno ključnih ljudi kako u tamošnjem političkom, tako i privredno-kriminalnom miljeu. Inače, hapšen je u dva navrata, ali je odgovornosti u oba slučaja kasnije oslobođen. Najbliži je saradnik i poslovni partner Milana Radoičića koji je nedavno priznao da je organizovao nerede u Banjskoj.

U četiri najznačajnije kompanije biznisa Veselinovića, najveći značaj ima Inkop koji je u posljednje tri godine imao 17,6 milijardi dinara ukupnih prihoda i 4,9 milijardi dinara profita. Drugi je Novi Pazar put sa prihodima u istom periodu od 14 milijardi i dobiti od 2,65 milijardi dinara.

Davor Macura, Alta

Ovaj biznismen vlasnik je, direktno ili preko drugih svojih firmi, barem 10-ak preduzeća registrovanih u Agenciji za privredne registre. Njegova firma ABL Solvent kupila je nedavno imovinu nekadašnje Industrije motora i traktora IMT za 70 miliona eura.

Pored njega, Macura je vlasnik Alta pay grupe koja u svom sastavu ima Alta pay menjačnice, firmu Alta gold koja se bavi proizvodnjom nakita i srodnih predmeta, ali i Alta banku.

Alta banka nastala je preimenovanjem Jumbes banke nakon što je Macurina firma kupovinom akcija od države stekla većinski udio. Prema Izvještaju o poslovanju ekonomskih cjelina u Srbiji, u protekloj godini, Alta pay grupa ima najizraženiji rast poslovne imovine od čak 66,5 odsto u poređenju sa prethodnom godinom.

Alta pay je, inače, krajem prošlog mjeseca, sklopila, kako piše na njihovom sajtu, strateško partnerstvo sa EPS-om, a riječ je o usluzi Uvid u račun koja omogućava elektronsko preuzimanje i plaćanje računa za utrošenu električnu energiju.

„Glavni cilj ove saradnje je da korisnicima EPS-a omogući da na jednostavan način plaćaju račune za struju putem e-commerce rješenja. Ovo će znatno pojednostaviti proces plaćanja i učiniće ga dostupnim 24 sata svih sedam dana“, pohvalili su se nedavno ovim partnerstvom sa EPS-om na internet stranici preduzeća.

Zanimljivo je da Macurine firme ne posluju pod okriljem jednog matičnog preduzeća, iako je u Agenciji za privredne registre registrovana i aktivna firma Alta holding, ali to preduzeće ima nula zaposlenih.

ABL solvent je najznačajnija firma ove grupacije sa prihodima u posljednje tri godine od 7,3 milijardi dinara i zaradu od 5,6 milijardi. Druga je Alta pay Group sa prihodom od 3,1 milijarde dinara u posljednje tri godine i zaradom od 756 miliona dok je treća Alta banka sa prihodima od 2,49 milijardi i dok je dobit značajno manja od prethodne dvije firme, 73,7 miliona. S druge strane, Alta banka razumljivo raspolaže najvećom imovinom u grupaciji sa 55 milijardi dinara.

Dejan Burčul, Termomont

Ako se neko može pohvaliti projektima koje je radio za državu, onda je to kompanija Termomont Dejana Burčula. Nastala prije više od tri decenije kao mala porodična kompanija, ova firma posljednjih godina, uspješno posluje.

Razlog je odluka države da konzorcijumu, u kojem je Termomont glavni igrač, direktnom pogodbom dodijeli poslove izgradnje kovid bolnica u Batajnici, Novom Sadu i Kruševcu, a onda i izgradnju fabrike vakcina.

Iz finansijskih izveštaja Termomonta uočava se višestruk rast prihoda od početka pandemije, pa je, ilustracije radi, profit ostvaren u samo jednoj godini, 2021. bio gotovo jednak onom koji je prije pandemije i poslova sa državom Termomont ostvario za tri godine.

Na njihovom sajtu moguće je pogledati spisak projekata u kojima su učestvovali iz koga se vidi da su radili 16 objekata Ministarstva unutrašnjih poslova, 25 Ministarstva odbrane, zatim Institut za transfuziju krvi, Beogradske toplane, ali i sarađivali sa mnogobrojnim opštinama po Srbiji.

Burčula je javnost upoznala kada je predsjednik Srbije Aleksandar Vučić 2020. objavio na svom instagram nalogu tortu u obliku kovid bolnice koju mu je poslao upravo Termomont.

Inače, prema istraživanju Topličkog centra za demokratiju o najvećim javnim nabavkama u Srbiji tokom 2020. godine, njih pet dobila je ova firma, a njihova vrijednost bila je nešto više od 70 miliona eura.

Termomont je najveća i najznačajnija firma u Burčulovom biznisu, sa 20 milijardi dinara prihoda u posljednje tri godine i dobiti od 610 miliona dinara.

Dejan Burčul je predsjednik Upravnog odbora Tekvondo saveza Srbije.

Dejan Slijepčević, GAT

Ovaj biznismen, vlasnik novosadske firme Gat doo, neovlašćeno se našao ovog ljeta u Komandno-operativnom centru MUP-a Srbije zajedno sa ministrom policije Bratislavom Gašićem i predsjednikom Srbije Aleksandrom Vučićem.

Uz to, Slijepčević je hapšen prethodne godine u dva navrata u Republici Srpskoj i Crnoj Gori zbog pokušaja da unese veće svote novca od zakonskih ograničenja, a sumnjalo se i da je taj novac služio za podmićivanje nekih birača.

GAT je glavni partner države, odnosno državnih i lokalnih preduzeća kada su u pitanju elektro-montažni radovi, pa se tako na njihovom sajtu mogu videti projekti koji su rađeni s EPS-om, EDB-om, termoelektranom Kostolac, rudarskim basenom Kolubara i drugima…

Osim toga, dio ovog preduzeća koje obavlja građevinske radove dobilo je u septembru ove godine posao rekonstrukcije objekata u okviru Kliničkog centra Vojvodine, a u posljednje tri godine je samostalno ili u konzorcijumu pobijedilo na 70 javnih nabavki u vrijednosti od gotovo 27 milijardi dinara. GAT je gradio vrtiće, osnovne škole i domove zdravlja u nekoliko gradova u Srbiji, naročito u Vojvodini.

Među najnovijim poslovima koje je ovo preduzeće dobilo od države, tačnije lokalnih samouprava je izgradnja postrojenja za prečišćavanje bunarskih voda i to u nekoliko opština u Srbiji.

Gat d.o.o je inače i glavni neimar stadiona „Dubočica“ koji je nedavno otvoren u Leskovcu.

Kao i u slučaju Burčula, jedna firma je ključna za biznis, a kod Slijepčevića je to GAT koji je za posljednje tri godine ostvario prihod iznad 13 milijardi dinara i zaradio 480 miliona dinara.

Željko Drčelić, W.D. Concord West

W.D. Concord west, Željko Drčelić osnovao je prije 13 godina, a danas se predstavljaju kao vodeća građevinska kompanija u Srbiji koja u svom portfoliju ima na desetine projekata, a uglavnom je u pitanju izgradnja različitih predškolskih i školskih ustanova širom Srbije.

Ova kompanija radi ili je radila na sljedećim projektima – Sportski centar Radnički u Beogradu, zatim naučno-tehnološki park Niš, gotovo 14.000 kvadratnih metara Instituta za kardiovaskularne bolesti Dedinje 2, razvija djelove Kliničko-bolničkog centra Zemun, gradski bazen na Ubu, stadion u Zaječaru, granični prelaz Gostun, dio beogradskog aerodroma Nikola Tesla, aerodromska zgrada Konstantin Veliki u Nišu…

Najnoviji posao koji obavljaju za državu, tačnije Grad Beograd je rekonstrukcija zgrade na uglu Resavske i Nemanjine gdje će biti Muzej grada Beograda. W.D. Concord je izabran na trećem tenderu, a rekonstrukcija zgrade koštaće grad 36 miliona eura.

Samo u 2022. godini ova firma potpisala je devet ugovora ukupne vrijednosti 2,7 milijardi dinara, uglavnom za izgradnju škola, biblioteka, vrtića, ali i podzemne garaže u Skerlićevoj ulici u Beogradu. Ista kompanija jedan je od partnera države na projektu „Čista Srbija“ kako je nazvana izgradnja komunalne infrastrukture i infrastrukture za odlaganje komunalnog otpada u koji država planira da uloži više milijardi eura.

W.D.Concord west vlasnik je još nekoliko manjih preduzeća koja posluju uglavnom u oblasti izgradnje i nekretnina, a zanimljivo je i da je trenutni generalni direktor ove kompanije Branimir Mijailović ranije bio prvi čovjek Zbiljićeve firme Energotehnika Južna Bačka.

Željko Drčelić je od oktobra ove godine i predsjednik Upravnog odbora košarkaškog kluba Crvena Zvezda.

Kao i kod Slijepčevića i Burčula, i kod Drčelića najveći dio poslovanja koncentrisan je na jednu kompaniju – W.D. Concord west. U prethodne tri godine prihodovala je 36,5 milijardi dinara i zaradila vlasniku 1,7 milijardi dinara. Iako značajno manja, firma Concord city u prošloj godini donijela je profit od 600 miliona dinara, a među kompanijama sa nešto većim značajem i prihodima su Concord Steel i Silex.

Ivan Radak, Petrica Đaković, Forbes Srbija