Rio Tinto gubi četvrtog direktora u 12 godina: Stausholma ulazak u litijum koštao fotelje?
Da li je Jakob Stausholm sam odstupio ili je izbačen sa mjesta izvršnog direktora druge najveće rudarske kompanije u svijetu Rio Tinto?
Možda je tačan odgovor „pomalo od oba“. Uz naznake da je Stausholm imao sukobe sa ostalim članovima odbora oko nedavnih događaja i budućih investicionih planova. Posebno oko agresivnog ulaska u industriju litijuma ophrvanu problemima.
Bez obzira na to šta je istina, investitori su reagovali mirno na rano napuštanje funkcije izvršnog direktora, koju je ovaj simpatični biznismen rođen u Danskoj obavljao nešto više od četiri godine. Akcije kompanije su pale samo 1,7%, što je bilo u skladu sa slabijim tržištem rudarskih kompanija.
Saopštenje od pet pasusa
Pohvale su išle od Stausholma i predsjednika Upravnog odbora Rio Tinta, Dominika Bartona (Dominic Barton), u formalnom saopštenju koje je imalo pet pasusa. Bilo je naslovljeno „Rio Tinto najavljuje plan sukcesije izvršnog direktora“.
Barton je rekao da je Stausholm povratio povjerenje ključnih akcionara i uskladio portfolio kompanije sa segmentima gdje je rast tražnje najjači.
Stausholm je u istom saopštenju naveo da mu je bila apsolutna privilegija da vodi Rio Tinto, jednu od najvećih rudarskih kompanija u svijetu.
Međutim, sve do prekjuče nije bilo ni najmanjih naznaka da Stausholm planira da napusti mjesto izvršnog direktora ranije, s obzirom na to da je na tu funkciju prešao sa pozicije finansijskog direktora početkom 2021. godine.
Visoka fluktuacija izvršnih direktora
Iznenadna objava o Stausholmovom odlasku prati podjednako dramatične događaje sa direktorima kompanije. To uključuje odlazak Toma Albanezea (Tom Albanese) 2013. nakon velikih gubitaka na ugovoru o uglju u Mozambiku. Odlazak Sem Volša (Sam Walsh) poslije problematične investicije u projekat gvožđa u Gvineji. Kao i odlazak Žan-Sebastijana Žaka (Jean-Sebastien Jacques) 2020. nakon uništenja mjesta koje je bilo sveto za autohtone aboridžinske grupe.
Razlozi za preuranjeni odlazak Stausholma najviše se vezuju za spekulacije da drugi visoki rukovodioci nisu toliko uvjereni kao on u potencijal litijuma kao ključne industrije za kompaniju.
Od kada se Rio Tinto obavezao na razvoj prerade litijumske soli u Argentini, cijena litijuma je u slobodnom padu. A dodatno je pala nakon što je Stausholm prošle godine odobrioi akviziciju Arkadijum Litijuma vrijednu 6,7 milijardi dolara. Time je izloženost kompanije litijumu porasla na procijenjenih 20 milijardi dolara.
Ostali veliki rudari, uključujući glavne rivale BHP, Anglo Amerikan i Glenkor (Glencore), izbjegavali su litijum. To je važan metal za baterije, ali i metal koji je vrlo dostupan, ali sa izrazito nestabilnom cijenom.
Problemi i sa gvožđem
Još jedan problem koji se pojavio za vrijeme Stausholmovog mandata je pad kvaliteta rude koja se vadi u rudnicima gvožđa u zapadnoj Australiji. To znači manje prihoda od kupaca u čeličanama.
Ko god da preuzme mjesto izvršnog direktora Rio Tinta, suočiće se sa krizom i u sektoru rude gvožđa. On donosi skoro 80% godišnje dobiti kompanije. Takođe, radnici intenzivno pokušavaju da ponovo uspostave sindikate uz podršku lijevo orijentisane australijske vlade.
Dva kandidata već se pominju kao mogući nasljednici Stausholma. To su sadašnji direktor sektora za rudu gvožđa Sajmon Trot (Simon Trott) i glavni komercijalni direktor i bivši šef sektora bakra Bold Batar (Bold Baatar).
Tim Treadgold, saradnik Forbesa
Man Overboard. Rio Tinto Loses Its 4th CEO In 12 Years